ამას რა ჰქვია

როდესაც ორპირის გომბეშო ამბობდა,
ხანჯლური რითმებით მართავდა არიას,
გავიდა ხანი და ლექსი გარაშოვდა,
მითხარი, კაცურად, აი, ამას რა ჰქვია?
გულის ბრძმედებში ოქროს ვარ მდნობელი,
ჩემი გზა ვიპოვე უკვე რახანია,
ვთესავ მარგალიტებს ცის ცვარად, სოველი,
მითხარი, გაფიცებ, აი, ამას რა ჰქვია?
არა ვარ ბრმა-ვხედავ, რაც ხდება:
ნაკლებზე შექებას დაიწყებ მადლიანს,
ჩემთან კი მოდიხარ, გინდა დამცირება
შემბრალე პროფილით... აი, ამას რა ჰქვია?
პროფილი შენი ხასიათს ფარდავს,
შენ არ გიყვარვარ, აქედან-რია,
არსიყვარულით თეთრსაც რომ შავავ,
ერთი მითხარი, ამას რა ჰქვია?
ათასწლეულების გრიგალში შემოვხვდით,
ძვირფასო ბრიყვო, რად ვერ მიცანი?
მაღალ ღმერთს რომ მუდამ სამშობლოს შევსთხოვდით,
მინდა, შეხვედრა არ გვქონდეს გვიანი.
გულის მობრიალე მებრძოლი მყავხარ,
ზოგჯერ კი მაბრაზებ, მაღიმებ გულღიად,
გესმას, რომ მე ამის იქითაც მიყვარხარ,
ჰო, გეტყვი: ამ ყოველს, აი, ასე ჰქვია!

გიორგობისთვის 1, 2007
კასტილიონ ფიბოკი, აიაია
კონსტანტინე (კოკა) ვეკუა