მშვილდვა

მშვილდი ჩემი-სიყვარული ჩემი,
ისარი-ძალა ტრფობის,
მისით კვეთილი სივრცე-მზით გაჯერება ყოფის,
ვარ მშვილდოსანი, ფერი ჩემი მოცალე ფერის.
მშვილდვაა წერა, მღერა, ფერწერა,
ადამიანის გული და სული კი ფურცელი.
ფოლიანტია თიხა, კოკადწერძილო, ვინ ხარ?

კონსტანტინე (კოკა) ვეკუა

არ შეიძლება, არა?

უკვე მერამდენედ ვიღვიძებ ღიმილით,
შენებურ სიზმრებით გულგაღიმებული,
დილიდან გვერდში ხარ; მძინავს და მიღიმი:
ცხოვრება-ღიმილის ლეგენდადქცეული.

გულიდან სიცილი სიტყვებით ამომაქვს,
სმენით და თვალებით რწყულდები სიცილით,
მთელს ტანში დაგივლის სიცილის ტალღა და
ბაგეზე ბავშვურად თამაშობს სიცილი.

ინანას მსუბუქი და ნაზი ხელებით
ზურმუხტებს დაფერავ მთვარული ფერებით,
მზერაგამთვარული და ვარდა ტუჩებით
დავერცხლილ თასებში მზეს დამეწაფები.

იმ ყელში ჩავმალავ ჩემს მზიან სიხარულს,
შენს მზიურ კულულებს მოვარფქვევ გუნდრუკად,
მზეგულის მზეობით სულს აგიმზიანებ,
სევდაშიც გედგები მზემტკიცე მეგობრად.