ფანდანგო

იცეკვე, კარგო, ფანდანგო და
სულისკვეთებამ
ჩასცეს მახვილი წუთისოფლის
ბოროტ ზმანებას,
ცეცხლოვან როკვის გზნებით სცემე
დემონთა ლაშქარს,
მყარად იდექი, არ შეუდრკე
გრიგალთა ამქარს.
მუხის ჯიშიან ფესვზე ზრდილი
აენთე ცეცხლად,
აბორგებული ოკეანე
დალახე ხელად,
ვაზის მორჩების მოფერება
ვერ დაივიწყო,
გახსოვდეს ძველი, ახალს სდიე,
მომავლის იყო!
ღვთიურ კერაზე დანთებულ ალს
არ მისცე კლება,
როცა ლაჟვარდზე გამარჯვება
აირეკლება.
ქურუმთ ილეკროს გასაჭედი
იყავი გრდემლი,
მუდამ გიძღოდეს სულის შუქად
ღვთისმშობლის ცრემლი;
ტირის ორფეოს მყინვარწვერის
სისპეტაკეში-
ვარსკვლავურ მღერის ხმა მოისმის
ციურ სახეში.
ლოცვა და როკვა, ღაღადების
კოსმიურ ბრუნვით-
ამ ფანდანგოთი გადაევლე,
კარგო, უკუნითს.

სარწყუნისის 6, 2003 წელი
არეცო, აიაია